De Verenigde Staten. Het land waar de wapens naast de barbiepoppen in de warenhuizen liggen. Ze hebben hier rare gewoonten, maar over het algemeen zijn de mensen erg vriendelijk. We mochten het land gelukkig weer binnen (zolang we maar geen fruit bij ons hadden…) en zijn bij Osoyoos de grens over gegaan. Eerst heeft dokter Anke nog een open hersenoperatie uitgevoerd op patiënt Koen, en met succes twee hechtingen verwijderd. We kwamen erachter dat als we dat een verpleger (m/v) wilden laten doen, dat dat 700 dollar zou kosten…

Vanuit het warme, dorre landschap van zuid-Canada reden we de groene bergen van de North Cascades in. Een park dat, zoals de naam al zegt, veel watervallen heeft. In de herfst valt dat overigens wel mee. Gestopt in Marblemount, waar we een prettige cabin hadden bij Grace Haven… Zoals ook deze naam doet vermoeden een erg Ghristelijk gebeuren. Er lagen boekjes met titels als; God is talking, enjoy the family, Pray along en overigens geen bijbel. Ze hadden ook een hele prettige open haard en een prachtige locatie in de bossen.

Na al dat kilometers vreten was het weer eens tijd voor een flinke wandeling. Dat werd de Cascade pass trail. Een wandeling van een uur of zes. Eerst bergop, met een hoogteverschil van ruim 500 meter. Voor onze nederlandse kuiten een hele klim. Na 37 haarspeldjes kwamen we uit op een bergweide die een erg alpien karakter had. We werden begroet door fluitende marmotten en schreeuwende pica’s, ook van de knaagdier-familie. Veel kleine dennenbomen, rotsen en fantastische uitzichten op gletsjers en watervallen.
Op terugweg hadden we regen, maar in de cabin was die open haard, en boerenomelet en whisky. (niet tezamen overigens.)

Na de bergen waren de bomen aan de beurt. Na een dag rijden door Washington en Oregon kwamen we uit in het noorden van Californië. Het geluk met het weer had ons verlaten. We hoorden bij de Toeristen Info dat er een regenstorm aan kwam die drie dagen zou duren. Inmiddels drie dagen later blijkt dat ze gelijk had.
Redwood national park is prachtig, maar vast nog mooier als het niet constant regent. Fotografisch trouwens wel erg mooi, al die mist tussen de bomen.

Probeer je een enorm bos voor te stellen, vol bomen van meer dan honderd meter hoogte, en op de bodem mos, rododendrons, en heel veel varens. (ter vergelijking: Westpoint in Tilburg is 143 meter, de Interpolistoren in Tilburg is 92 meter…) Zelfs als je er bent is het nauwelijks voor te stellen. Net een enorme kathedraal. Ook hier, ondanks de regen, prachtige wandelingen gemaakt. Als verzopen dwergjes met regenjasjes in het bos van de Giganten. Constant je lens droog maken. Verder keken we uiteraard heel vaak omhoog. Dat moet je niet doen als het hard regent, want dan vallen de druppels in je ogen. Gelukkig trekken de wilde dieren zich ook weinig aan van het weer. We hebben twee kuddes Wapitiherten kunnen bewonderen. Het mannetje versiert zichzelf met gras en takken om nog stoerder te lijken. Voor ons ziet het er grappig uit, maar voor een vrouwtjeshert is het vast woest aantrekkelijk.

Onze overnachting was een zompige kamer in Orick, in het ‘worldfamous’ Palm motel, je kent het wel 😉 Ook de tweede dag hebben we gewandeld, Tall trees grove, en Rockefeller forest, maar inmiddels maar ingecheckt in een motel waar ze ook een spa hebben! Even warm worden tot op het bot na al die natte dagen. We zijn nu in Fortuna ‘The friendly town’, en de mensen zijn hier inderdaad erg aardig. Redwood is geweldig indrukwekkend, maar erg nat!

Morgen op weg naar Lassen Volcanic national park. Kijken of we nog wat kokende poelen kunnen bekijken. Na de hottub hebben we nu de smaak te pakken.