En toen was het gedaan met het mooie weer. Het ging ook wel wat vervelen, al die zon en warmte. Een bui en wat wolken is weer eens wat anders.

We wilden bij Lake Moraine gaan wandelen, maar daar waren wat grizzlies met jongen, waardoor het verplicht was om met minimaal 4 mensen het bos in te gaan. We hebben twee keer een half uur gewacht bij het begin van twee wandelingen, maar er waren alleen mensen die snel een foto wilden maken, en daarna weer weg gingen… Helaas werd het dus een korte wandeling langs het meer. De gele bladeren staken prachtig af tegen de fel groen-blauwe kleur van het water.’
Gelukkig konden we ons vermaken met wat Pika’s. Een soort hamsterachtig beestje dat tussen de steenblokken leeft, en graag als een soort lion king op de rand van een steen staat. Ook kleine dieren zijn zeer vermakelijk en fotogeniek. De ‘dipper’, een vogeltje dat steeds op en neer wipt en in en uit het water vliegt.
Ook op de Kicking Horse Trail vonden we niet de elanden die we zochten, maar wel de grey jay, die vaak niet zo bang is voor mensen, en dus prima te fotograferen is. Verder zijn er spechten, chipmunks en grondeekhoorns die allemaal erg leuk zijn.

De volgende dag stond er een kudde moeflons’s op de weg naar Yoho National Park. Het zijn vaak de smalle bergpassen die al eeuwen door de dieren gebruikt worden. Helaas is dat voor mensen ook een prima plek om een snelweg neer te leggen.
Eerst een bezoekje aan Wapta falls. Deze waterval is naar Canadese maatstaven niet erg groot, maar het was een fijne wandeling.
We bezochten ook een oude bekende; de Takakkaw falls. Het betekent: Magnificent & awe-inspiring, en dat is het zeker. Deze 254 meter hoge waterval is een van de hoogste van Canada.

Bij Lake Louise zijn we altijd snel weg gevlucht door de hordes homo sapiens die daar te vinden zijn. We besloten deze keer dapper te zijn, en ons een weg te vechten door de massa’s. Wat dikke Duitsers aan de kant duwend, en tussen de bedrijven door op verzoek nog wat Aziaten op de foto gezet, ja, smile, peace-tekentje, ja mooi meertje op de achtergrond, en weer door! De twee kilometer naast het meer waren in 20 minuten afgelegd, en daarachter begon een prachtige wandeling door de Plain of six glaciers.
Het was er tamelijk druk, en een theehuisje op enkele kilometers deed ook wat afbreuk aan het wildernis-gevoel, maar het was niettemin prachtig. We bleven de rotsen in het alpiene landschap in de gaten houden, op zoek naar mountain goat. Deze grote, vreemd gevormde, spierwitte geiten houden van hoogte, kou en sneeuw. We zaten hoog, het was koud en het begon zowaar te sneeuwen en te hagelen. Yep, en daar stond hij. In de verte, maar duidelijk een geit die ons in de gaten stond te houden. Toen kwam helaas ook de mist en had er op een paar meter afstand een hele kudde geiten kunnen staan, maar die zouden we niet gezien hebben.
Op eerdere reizen hebben we hem van dichterbij gezien, en we beseffen soms pas later hoe bijzonder die ontmoeting eigenlijk was.

Op de laatste dag in Golden zijn we nog naar het Northern Lights wolfcentrum geweest. Daar kun je wolven zien, en geven ze voorlichting over deze belangrijke dieren. Over demoniseren gesproken… die gebroeders Grimm hebben de wolven geen plezier gedaan. Wolven vallen mensen namelijk niet aan (misschien als ze hondsdolheid hebben) maar ze worden massaal afgeslacht door mensen. En overal waar dat gebeurd verdwijnen uiteindelijk de bevers, wapitiherten, elanden etc. In Yellowstone hebben ze zelfs weer wolven uit Canada terug uitgezet om het ecosysteem weer gezond en het wildlife weer terug te krijgen. In Canada en de USA blijven ze gewoon wolven afschieten en vergiftigen…
We hebben inmiddels wel 1 en een kwart wapitihert gezien. De wolven werden namelijk net gevoerd, en het was een bijzondere dag. Ze kregen een kwart hert, compleet met huid en ingewanden… Bijzonder om te zien, en te ruiken…. Misschien wat parental advice voor de foto’s…

Onze laatste etappe ging via Glacier National Park en Revelstoke naar de Shuswap regio, midden in British Columbia, ten noorden van de Okanagan vallei. Daar stond een houten huisje met een hot tub ernaast, waar we nog een paar laatste dagen konden doorbrengen. Wandelingen gemaakt in o.a. Enderby cilffs provincial park en daarna lekker in het donker in de hot tub gezeten, naar de sterren staren. Zowaar nog een zwarte beer gezien (niet in de hot tub, maar langs een maisveld!) wat het totaal dit jaar op 32 beren brengt! Het is dus nog allemaal wel goed gekomen met die beren.