We zijn alweer ruim een week in Canada, en het is tijd voor ons eerste reisverslag.

Onze reis begon met een vlucht met KLM en onze bagage is deze keer ook mee gekomen. Ook was er een glutenvrije maaltijd, en die was zowaar lekker. Op het vliegveld in Vancouver kregen we een enorme Ford Explorer mee, dus het exploreren kon beginnen!
Via Squamish en Williams Lake en daarna door de Chilcotin. Na deze hoogvlakte van 400 km reden we via The Hill, een stijle onverharde weg, de Bella Coola Vallei in. Een oase midden in het Great Bear Rainforest.

Onze eerste locatie was de Floathouse inn, een soort woonbootje in de haven, met prachtig uitzicht over de delta en de bergen. Onze buren waren, naast wat kleurrijke types die op boten woonden, hoofdzakelijk zeehonden, die ’s avonds op de houten drijvende kade kwamen liggen en komische, grommende geluiden maakte. Bovenop de boot was een terrasje gemaakt, waar we heerlijk konden zitten. Vooral omdat het weer super was (en nog steeds is). (Sorry, jullie hebben, geloof ik, wat regen?)

Onze gastheer Carsten heeft ons 3 dagen onder zijn hoede genomen. Met zijn boot zijn we naar Green Bay gevaren, een paradijselijk deltagebied, en naar een oude Cannery, waar ze vroeger vis vingen en inblikten. Vol met prachtige verroestte machinerie, oude vervallen gebouwen en een beek die zwart zag van de zalm.
Ook hebben we een wandeling gemaakt door een alpien gebied, naar M.Gurr lake. Prachtig uitzicht onder een wolkeloze hemel. Er stonden zo veel blauwe bessen en huckleberries, dat we onderweg jam maakten daar waar we liepen. Het wildlife bestond hoofdzakelijk uit erg vervelende muggen en vliegen, maar het landschap en uitzicht waren het waard. De wandeling in de delta bracht gelukkig wat zee-arenden, maar die waren eigenlijk niet dichtbij genoeg.

Na ons heerlijke verblijf moesten we helaas afscheid nemen en reden we naar de Mountain Lodge, waar we de eerste dag door fantastisch regenwoud hebben gewandeld. Enorme ceders en overal mos. De bossen in Canada zijn sprookjesachtig en indrukwekkend.
Inmiddels hadden we nog maar weinig fotografeerbare beren gezien, en dat was een belangrijke reden om hier naartoe te komen. Vier Grizzly-beren in de verte, en 3 wegrennende achterwerken toen we de berg op reden. We hadden speciaal voor de beren een boottoer gereserveerd over de Atnarko rivier. Het moest er wemelen van de beren! Helaas hadden we pech. Niet 1 beer gezien. Het is helaas een slecht beren-seizoen… Wat een hoogtepunt had moeten zijn werd dus een teleurstelling.
Daar komen we ook wel weer over heen, want in dit prachtige landschap is nog zo veel te zien, en nog zo veel kansen op wilde dieren.

Inmiddels zitten we in downtown Prince George. Op weg naar Stewart en Hyder. Hyder ligt in het zuidelijke deel van Alaska, en ook daar zijn zalmen! En beren houden van zalmen, alhoewel we gehoord hebben dat het ook daar slap is. We gaan gewoon een kijkje nemen en eten zelf ook een stukje zalm. Niet te vergelijken met de gekweekte zalm van de Jumbo 😉 Jeemig, wat is dat lekker. Ze hebben hier chinook-zalmen van tussen de 20 en 40 kilo. Ook indrukwekkend als die voor je boot uit het water opspringen.

We vermaken ons dus prima en hebben hier en daar ook een kiekje gemaakt 😉