Het was hemelvaartsdag en ik zat even wat uit het raam te kijken vanuit m’n studeerkamer. Opeens zag ik boven op de schutting een valk zitten. Ik was verbaasd en realiseerde me hoe bijzonder dit was: midden in de stad. Ik zag dat de roofvogel iets gevangen had vond de situatie nog bijzonderder. Ik pakte m’n fototoestel.

Terug bij het raam, maar nu bewapend met een aardige telelens op m’n fototoestel, zag ik dat de valk was begonnen met het leegplukken van z’n prooi. Dat soort taferelen ken ik alleen van National Geographic, en dit gebeurde nu gewoon in m’n achtertuin. Ik vond het echt wel heel bijzonder! En zo’n prachtige vogel. M’n fototoestel klikte er lustig op los.

De grote groep mussen die zojuist nog bij de buren een compleet stokbrood aan het oppeuzelen was, is verdwenen. Er zijn momenteel geen vogels te bekennen. Totdat ik een merel luid kwetterend rakelings over de valk zie vliegen. Het is een mannetje. Op de dakrand van de garage zie ik een paar meter verderop een vrouwtjes merel. Ik besef wat de valk zit op te eten en begin me schuldig te voelen over de sensatie die ik daarnet nog voelde. Hun kroost is daarnet op brute wijze vermoord en wordt nu opgegeten, terwijl ze erbij zitten en niks kunnen doen.

Met een dubbel gevoel klikt m’n camera nog een keertje. Ramptoerist die ik ben.