Overal waar ik kijk zie ik met mijn rechter oog een donkere vlek. Ellipsvormig en ter grootte van de hoogte van bovenbalk van dit weblog. Hierdoor zie ik ook alles lichtelijk dubbel. Ik heb er nu een week last van. Maandag ben ik naar m’n huisarts gegaan. Hij wist me te vertellen dat het een fotoon(?) was. Goed, het beestje heeft een naam. Maar wat nu?

Op naar een oogarts. Ik ben vandaag naar het ziekenhuis geweest. Nadat ik drie keer een nieuw ponsplaatje had laten maken, omdat er telkens weer gegevens onjuist bleken te zijn, kon ik eindelijk in de wachtkamer gaan zitten. Gelukkig heeft het op-en-neer gewandel naar de ponsplatenafdeling er wel voor gezorgd dat mijn wachttijd werd verkort. Ik was snel aan de beurt.

De assistent van Dokter T. heeft wat testjes gedaan om te kijken of ik oogafwijkingen had en had mijn rechter oog bedruppelt met een goedje om mijn pupil wat verder open te laten gaan. Ik zou wat waziger gaan zien. Dat klopt. Ik zie nog steeds niks scherp met rechts…

Even later wist Dokter T. mij te vertellen dat het hoogstwaarschijnlijk “kjfjhsjhsjhlj lkjdshasdlkjhafldff” is. Voor mij was het latijn. Het kwam erop neer dat teveel vocht achter mijn netvlies voor een zwelling zorgt. Dat komt vaker voor bij mannen tussen de 30 en de 50 jaar. Als het inderdaad “kjfjhsjhsjhlj lkjdshasdlkjhafldff” is, dan is het tijdelijk van aard – waarschijnlijk – en verdwijnt het vanzelf na een paar weken of maanden. Voor de zekerheid gaan er toch wat foto’s gemaakt worden. Joepie! Dan mag ik die wazige oogdruppels in allebei m’n ogen doen. Wil donderdagochtend 26 februari iedereen voor mij aan de kant gaan, als ik eraan kom. Als je “hallo” zegt, en ik herken je niet, dan weet je nu alvast waar het door komt.

(Typefouten haal ik er later wel uit – ik zie momenteel maar de helft).