 |
Gisteravond was de premi
 |
Ik had al eerder aangegeven dat ik zwaar toe was aan een nieuwe Mac. Er deden al lange tijd allerlei rumoeren de ronde, maar het uitkomen van de nieuwe PowerMacs wilde maar niet gebeuren.
Ze zijn er eindelijk.
Heb je interesse om een G5 te gaan kopen? Laat het even weten. Samen staan we sterker. In mijn omgeving ken ik nog 5 anderen die een G5 gaan kopen. Als we ons samen melden bij een leverancier, kunnen we zeker ons voordeel doen. Iets van de prijs af, of gratis geheugen.
Weet iemand hoe je speeksel uit een toetsenbord kunt verwijderen?
Het heeft een tijdje geduurd. Dat was niet omdat ze nog ontwikkeld moesten worden. Ik heb alles digitaal gefotografeerd. Hier is ie dan: een visueel verslag van een weekje Toscane.
Naast vanwege mijn klusactiviteiten (zie hieronder), heb je er ook zo lang op moeten wachten, omdat ik aan het stoeien ben geweest met allerlei software, om meerdere fotoalbums automatisch te rangschikken en te tonen. Ik had uiteindelijk gekozen voor Coppermine Photo Gallery. Op zich prima scripting, maar het kon een beetje te veel. Nou is dat op zich niet erg, maar het eiste daardoor ook flink wat ruimte op van mijn 50 MB webspace. Nadat ik alles werkend had en er al een hoop foto’s in had staan, besloot ik toch weer terug te gaan naar mijn oude vertrouwde PhotoFrame. Inzichtelijk, beperkt en klein. Zeker nu ik ‘m heb aangepast, zodat ik er meerdere directories mee kan aansturen.
Geniet van mijn kakelverse fotoalbum op eenofandere.com.
Ik ben nu vier keer behandeld door een acupuncturist. In totaal zijn er 25 naalden in mijn lichaam geprikt, waarvan vier in mijn oor. Een aantal mensen in mijn omgeving zouden dat nooit doen, al die naalden in je lijf. Ik vond dat allemaal reuze meevallen. Het doet geen pijn – niet meer dan een speldenprikje, en alleen de (hele kleine) naalden in je oor blijven langer dan 15 minuten zitten.
Het resultaat: niet meer niesen, geen loopneus en geen tranende ogen. Je weet het nooit zeker, maar we hebben momenteel
Pak je rood-blauwe, of rood-groene brilletje maar weer te voorschijn: Ik heb een paar vakantiekiekjes in 3d gemaakt.
Hoe waterbestendig is romantiek? Itali
Ik heb een vooroordeel tegen Italianen. Ik mag ze niet zo. Het zal wel door films en tv komen, dat ik ze nogal snel associeer met maffia. Dit heeft mij tot op heden weerhouden dat land te bezoeken. Dus het is hoog tijd dat ik eens even ga beoordelen, of mijn vooroordelen eigenlijk wel kloppen. Ons eigen huis wordt even vakantiehuisje van de zus van Anke. Dat houdt de inbrekers buiten, en de kat levend – hoop ik.
Na moederdag meld ik me weer. Jij ook veel plezier, in de tussentijd.
Begin dit jaar zijn Anke en ik een weekendje weg geweest – om ons tien jarig bestaan te vieren. Het oorspronkelijk plan, om dat wat uitgebreider te doen lukte niet, omdat Anke moeilijk vrij kon krijgen en haar gezondheid wat tegenwerkte.
Daarom hadden we het plan opgevat om het begin mei te gaan doen: een weekje er tussen uit. Met z’n twee
Ik heb vele kanten. Ik hou me met allerlei dingen bezig. En regelmatig – echt waar – bedenk ik me dingen waarvan ze het erg leuk zouden doen op dit weblog. Echter: ik bedenk me die goeie dingen vaak op de verkeerde momenten: als ik geen tijd heb voor de uitwerking, of als ik geen computer voor handen heb (jawel, komt voor).
En het welbekende spreekwoord is bij mij erg van toepassing en zo komt er van uitstel erg vaak afstel. Het onderwerp is niet meer actueel. Ik heb het stukje in mijn hoofd al geschreven, en zie er dan tegenop dat ook nog op “papier” te doen. Ik ben niet zo’n schrijver, weet je.
Fijn – zul je denken – dat die iKooon het toegeeft en opbiecht. Maar daar ben jij – als trouwe weblog-bezoeker – totaal niet mee geholpen. Jij komt hier regelmatig, maar wordt niet beloond voor je bezoek. Ik ben schuldig. Daarom nu een klein overzicht van paar onderwerpen die in mijn weblog hadden moeten staan. Zodat je toch weer een beetje up-to-date bent.
Afgelopen week begon ik af en toe te niesen. Ik dacht een verkoudheidje te hebben. Maar gisteren sloeg het zonder genade toe: tranende en jeukende ogen, niesen als een gek, vele gevulde zakdoeken en een schrale bovenlip van het vele snuiten. En dat terwijl het af en toe nog regende ook.
Ik snap er echt niks van. Normaal begint deze irritante toestand pas halverwege mei. Het is pas begin april. Da’s anderhalve maand te vroeg! Wat betekent dit? Krijgen we dit jaar een nog hetere zomer dan vorig jaar? Staat het gras al in bloei, voordat het echt is gaan groeien?
Ik was er ook nog helemaal niet op voorbereid. Psychisch, noch lichamelijk. Ik had nog geen neusspray in huis. Laat staan dat ik al begonnen was met een kuur. Ik ben maar snel begonnen. Dit jaar heb ik weer iets nieuws, omdat ik over de werking van geen enkel middel echt te spreken ben. Pollusan, van A. Vogel. Het zal mij benieuwen.
Het rottige is dat ik in m’n eentje nooit de werking van een geneesmiddel kan testen. Ik kan niet bepalen of het door de neusspray komt, of dat het komt door het feit dat er even geen pollen in de lucht hangen. Of andere pillen of sprays effectiever zouden zijn geweest kan ik niet achterhalen. Kortom: het wordt weer aantobben.