Ik ben vandaag jarig en wordt 35 jaar – althans dat dacht ik. Totdat ik zonet links boven naar dit weblog keek. Daarin draait al een tijd een php-scriptje, met mijn leeftijd als resultaat. Maar d’r zit een foutje in. Zo geeft het momenteel aan dat ik al 35 ben, terwijl ik das pas officieel vanavond om 19:30 ben. Ik ben nu nog 34 jaar, 12 maanden, enzovoorts. Scheelt toch een heel jaar.

Ik kreeg afgelopen week al regelmatig bezoekers vanaf andere weblogs die de weblog-verjaardagskalender van images-and-words tonen. Misschien wordt het vandaag wel nog drukker.

Leuk dat je even langskomt op m’n on-line verjaardag.

Weet je nog…? Toen de wind de bomen tergde en hen de mantels van het lichaam trok, dat wij samen – de regen kletterde bij stromen – schuilden en jij zo schrok, toen ik je zei dat dit het eind was, en voorgoed onze wegen zouden scheiden.

Ik heb mijn creatiefste momenten wanneer ik op het toilet zit. Office Center zou bureaustoelen in de vorm van toiletpotten moeten gaan verkopen.

Toen ik zonet hier op kantoor wat creativiteit ging opdoen, zag ik nog net op tijd dat de wc-bril van het toilet van mijn keuze hard toe was aan een poetsbeurt. Op een ander toilet kwam ik op de volgende po

Dat vermoeden krijg ik tenminste, als ik die enorme hoeveelheden pepernoten zie liggen in de winkels. Wetende dat het assortiment van diezelfde winkels al voor het einde van november is vervangen door kerstspullen, heeft collega Rich

Ik heb nooit geweten dat ik zo asociaal was. Afgelopen weekend ben ik weer wat meer over mezelf te weten gekomen. Door een huisverkopende vriend werd ik erop geattendeerd dat het huis van onze buren te koop stond. Niet dat ik interesse had, maar ik wou toch even weten wat de verkoopprijs was. Op naar funda.

Tot mijn verbazing bleken de huizen van allebei m’n buren te koop te staan!

Onze rechterburen	Onze linkerburen

Dat er iemand uit je straat gaat verhuizen, is niet bijzonder. Ik vermoedde nog niks toen ik hoorde dat onze overburen een paar maanden geleden hun huis verkochten. Dat de buren aan

Google heeft een nieuwe dienst – in beta. Je kunt nu automatisch een e-mailtje krijgen wanneer het resultaat van een zoekopdracht wijzigt. Dagelijks, wekelijks, of en moment. Houd het laatste nieuws bij over een bepaald onderwerp, of de positie van je concurrentie. Je kunt inloggen om meerdere Alerts te beheren. De dienst is nog in test-fase en niet in het Nederlands leverbaar, maar is zolang nog w

Even wat reclame voor een beurs van een vriendin.

“Centrum ’t Laar biedt cursussen en individuele behandelingen, gericht op spirituele en natuurlijke geneeswijzen. Op zondag 12 september zal in de zaal en de tuin van Centrum ’t Laar, in samenwerking met diverse andere therapeuten en docenten, een presentatie gegeven worden van uiteenlopende vormen die binnen deze geneeswijzen mogelijk zijn.” Meer informatie: www.centrumtlaar.nl

Als je door mij je voeten wilt laten masseren, grijp dan nu je kans! Ik sta onder het bord voetreflexmassage.

We zijn weer thuis. En om het vakantiegevoel niet te verliezen, houden we traditiegetrouw de laatste dagen van onze vakantie onszelf voor de gek met de gedachte dat we nog steeds op vakantie zijn. Dit huisje waar we nu zitten is toch wel erg luxe; we hebben zelfs een afwasmachine. Goh, kijk daar, we hebben hier zelfs de beschikking over een gloednieuwe G5 – met breedband internet. Laten we hier maar even blijven. Ik zie hier trouwens wel veel Nederlanders rondrijden.

Maar ja, morgen moet ik toch weer gewoon gaan werken…

De laatste dagen in Oldedalen waren – zoals de rest – prachtig. Ons laatste weekje in Noorwegen hadden we het huisje aldaar gebruikt als uitvalsbasis voor tochten door de omgeving. De hoogvlaktes zijn erg bijzonder. Nauwelijks begroeiing, ruige rotsen, hier en daar een gletsjer met blauwgroene meren en rivieren. Naast alle natuurschoon hebben we zelfs nog wat cultuur gesnoven in de vorm van een staafkerk in Lom. Geheel volgens Noorse traditie betaal je voor alles – dus ook om de kerk binnen te mogen.

De Trollstigen was wat minder indrukwekkend dan de Lonely Planet het beschreef, maar nog steeds de moeite waard. Langs een waterval ga je zigzaggend over een smal weggetje naar beneden. Een heus verkeersbord met een waarschuwing voor overstekende trollen staat er natuurlijk voor de toeristen, maar is toch wel grappig. Voor ons laatste avondmaal in Oldedalen nog een lekkere zalm gebakken met zelfgeplukte bosbessen als toetje.

Vrijdag 3 september begon onze grote tocht naar het zuiden. Eerst richting Oslo. Zaterdag verder naar G

De Lofoten zijn prachtig. De plaats waar Eva en Henri een huis hebben heet Valberg. Minder exotisch als Aavasaksanvaara (Finland), maar erg mooi.

Onze overnachting in Karasjok was overigens in een houten huisje in Sami-stijl, met veel hout en dierenvellen. Het was van een man die zo’n veertig sledehonden had: Engholms Husky. Het huisje was compleet in stijl en kwam met een paar nieuwschierige kippen! Hierna nog tweemaal overnacht in kleine hytte. Onze tocht naar het zuiden ging eerst naar Alta, waar we rotstekeningen uit de ijzer- en bronstijd hebben gezien. Veel stylistische elanden en grappige rendieren.

De volgende dag naar Setermoen, naar de Polar Zoo, de meest noordelijke dierentuin. Ze hadden allerlei dieren die hier in het wild voorkomen of kwamen. Eindelijk twee elanden gezien. Welliswaar achter een hek, maar toch… Verder hadden ze lynx, beren, wolven, muskusossen, rendieren, vossen en zelfs een veelvraat (pak nu uw dierenencyclopedie).

Hier bij Eva en Henri zijn we erg hartelijk ontvangen met een noors visgerecht, rode wijn (imported) en de beroemde multebaer, een soort bergframboos die alleen hier voorkomt. De omgeving is prachtig. Eilanden met woeste bergpieken en mooie baaitjes met idyllische vissersdorpjes. Henri heeft ons een tour gegeven. Helaas werd Anke een beetje ziek, dus alleen Koen is meegegaan op een mooie wandeling.

Morgen zakken we nog verder af naar het zuiden. Overmorgen hebben we een huisje gehuurd in Olden, midden tussen de bergen, fjorden en gletsjers.

Een willekeurig baaitje op de Lofoten.

Wildlife tijdens de wandeling

Noordelijker dan dit gaat het niet worden. We zitten momenteel in een internetcafee in Hammerfest – de meest noordelijke stad van het Europese vasteland. Je struikelt hier over de Rendieren. Momenteel regent het al twee dagen. De eerste dagen in Zweden was het prima. We zijn langs de Botnische Golf (pak nu uw atlas erbij) omhoog gereden en daarna door Finland naar Karasjok. (Net zo exotisch als het klinkt.) Dit is het land van de Sami (lappen) – een volk dat houdt van Rendieren en kleurrijke kleding. Vanochtend bezochten we het Samimuseum en het parlementsgebouw van de Verenigde Sami. Dit was prachtige architectuur: gemaakt van beton, hout en glas, en gebasseerd op een zomertent van de Sami.

Het noorden is woest en kaal. Fantastisch dus. Veel rotsen, mos en diverse soorten bessenstruiken. We reden langzaam de herfst in, met steeds meer verkleurende bomen en rode struiken. Vandaag zakken we alweer naar Alta, waar we hopen dat ook het weer beter is. Overmorgen staan de Lofoten op het programma, waar we vrienden gaan bezoeken. Onze tijd is op! Later meer.