X

Paddlin’ Coast

Dit is ons derde en laatste verslag over ons avontuur in Canada (in 2017). Lees optioneel het eerste of tweede verslag.

The Paddlers’ Inn

We zijn inmiddels weer thuis en het is tijd voor het derde en laatste deel van ons reisverslag. We waren gebleven bij een houten huisje op een drijvend vlonder in een baai van Gilford eiland, ongeveer twee uur varen van ‘beschaving’. Er was geen elektriciteit, maar wel gaslampen en een keurige badkamer en keukentje. Onze directe buren waren, naast de eigenaar, zeehonden, meeuwen en raven.
Op een eiland, waar je alleen bij hoogtij naartoe kon wandelen, had je een eersteklas uitzicht op de zonsondergang. Ook een prima plek om met je drone te vliegen, trouwens.

We verblijven in ‘The Paddlers’ Inn’, een plek waar je, zoals de naam al doet vermoeden, prima kunt varen en kajakken. Het is de enige manier om je hier te verplaatsen, tenzij je een watervliegtuig hebt. We hebben dus aan zee-kajakken gedaan en dat ging boven verwachting goed, alhoewel onze spieren daar anders over dachten. Het was ook erg leuk om te doen en het fijne weer hielp ook. We konden tussen de eilanden door peddelen, en vooral bij laag tij kon je langs de rotsen in het water ontzettend veel leven zien. Zee-egels, zee-slakken, krabben, vissen, mossels, anemonen, schelpen… Het leek alsof je door een aquarium voer.

We hebben ook op Gilford eiland gewandeld. Een bos als een filmset, waar beren en poema’s leven, en waarschijnlijk ook trollen. We mochten beren-spray lenen, maar we hebben ze niet gezien, want ze zijn erg schuw. Het bos is nog redelijk ongeschonden gelaten door blanken. Het eiland is moeilijk bereikbaar, en dat maakt het lastiger om de bomen massaal te verwijderen, zoals hier verder op veel plekken gebeurd. Ook de zalmkwekers zijn hier een probleem. De gekweekte zalmen zitten met hun uitwerpselen en infecties in precies hetzelfde water als de wilde zalm. De First Nations, de oorspronkelijke bewoners, zijn aan het protesteren tegen deze kwekerijen. Go First Nations!

Met één van deze first nations hebben we een toer gedaan door hun land. Eerst voeren we langs wat eilanden op zoek naar o.a. grizzlyberen aan de kust. We vonden een jong mannetje dat zich heerlijk tegoed deed aan het eerder beschreven zeebanket. Ook de zeearenden lieten zich zien. Daarna gingen we bij een rivier op zoek naar vissende grizzlyberen. Het is de tijd van de grote zalmtrek, dus de meeste beren zitten bij de rivieren. Vanuit onze uitkijkplaats hebben we gewacht, maar er kwam geen beer. Het is natuur en geen dierentuin…

Enigszins teleurgesteld gingen we naar een hut bij de rivier voor onze lunch, toen er toch nog twee grizzlyberen aankwamen. We slopen dichterbij zodat we ze wat beter konden zien. We konden rustig toekijken hoe een dikke grizzly een zalm tussen de rotsen wist uit te vissen.

De tweede helft van de dag gingen we op zoek naar zeedieren. Helaas hebben we geen orka’s gezien, maar wel veel zeeleeuwen, zeehonden en dall’s porpoise (soort dolfijn). Onze tocht eindigde met een glinsterend zilvergekeurde zee, waar we omringd waren door een tiental humpback-walvissen. Overal om je heen hoorde je het geluid van water wat uit de blaasgaten werd gespoten, met bijpassende waterfontein. Magisch!

Quadra eiland

Het tweede eiland waar we verbleven was Quadra eiland. Totaal anders, want erg ‘beschaafd’. We moesten wat meer moeite doen, maar vonden uiteindelijk weer een sprookjesbos. De lichte regen maakte het alleen maar mooier. De bomen, varens en mos glinsterden, bij de kabbelende beekjes met rotsen zagen we kikkers, slakken en salamanders. De kust is prachtig, met een stenenstrand en aangespoelde witte bomen. Na het strandjutten was het heerlijk toeven in de grote badkuip buiten, die een ongelooflijk mooi uitzicht bood op een baai met een smalle landtong waarop dennenbomen zeer decoratief stonden te zijn. Op de achtergrond een decor van hoge bergen.

Op Quadra hebben we ook een bezoek gebracht aan de Skookumchuck Narrows, waar door het getijde regelmatig een grote hoeveelheid water door een nauwe doorgang tussen twee eilanden wordt gestuwd. Dit levert kolkende golven op waarop de lokale zeeleeuwen graag spelen. Bijzonder: surfende zeeleeuwen.

Secret Cove

En toen was het al weer tijd voor onze laatste locatie, namelijk Secret Cove, bij Halfmoon Bay op de Sunshine Coast. (Wat een namen!) Officieel het vaste land, maar we moesten wel met 3 ponden varen om er te komen, dus er is wel een beetje een ‘eiland-sfeer’. Bij ons houten huis met hot tub lagen ook twee kajaks, dus we konden nog wat peddelen door de Secret Cove. Die is niet meer zo geheim, want er wonen ook andere mensen. Het kanoën is niet hetzelfde als in het noorden, maar nog steeds een leuk tijdverdrijf. Daarna met een heerlijke salade, zak met knoflook-honing worstjes en flesje wijn nog naar de Smugglers’ cove gewandeld, waar we konden dineren met zonsondergang en drone.

Als toetje zagen we net na zonsondergang nog bevers op de terugweg. Niet te lang gebleven, want het is toch spannend om door een donker bos te lopen als je weet dat daar beren en poema’s leven.

We sloten onze vakantie af zoals we hem waren begonnen: met een alpiene wandeling. Dit maal in Tetrahedron Provincial park. De drukte bij de Sunshine Coast is prima te ontwijken als je een beetje het land in gaat. We maakten weer dankbaar gebruik van onze 4×4 om via een ruige weg naar het beginpunt te gaan van een wandeling naar Bachelor Lake. De bladeren waren aan het verkleuren, dus we liepen door een rood-geel gekleurde ‘saladebar’ van bessenstruiken. (De beren en vogels gaan hier graag dineren.) Het meer was weer spectaculair, magisch en zeer fotogeniek. En die hot tub was zeer welkom na de tocht.

Overal waar we waren hadden we goed weer. Op de dag dat we naar een andere plek gingen werd het weer altijd slechter. Ook nu begon het op de dag van vertrek ineens flink te regenen. Nog een laatste korte wandeling door een stukje druipend regenwoud, en daarna 3 uur wachten in de auto op de pont naar Vancouver… Na een autorit, pont, autorit, vliegtuig, bus, hardloopwedstrijd, trein, vliegtuig en autorit waren we weer terug. Met een jetlag, een hoofd vol herinneringen en harddisk vol met foto’s.

Koen Bakx: Koen woont in Tilburg (Nederland) en is nog net geboren in de jaren zestig (van de vorige eeuw) en houdt zich tijdens kantooruren bezig met het ontwerpen en realiseren van websites en fotograferen (zie ook: Pixelxp Webdesign Tilburg). Onbetaalde tijd verdoet hij met improvisatietheater.
Related Post