Rondreis Sicilië: Nebrodi en de EtnaKoen Bakx

Dit verslag bestaat uit meerdere delen:
1. Vier-gangen-menu: Eolische eilanden
2. Silly Sicily
3. Nebrodi en de Etna (u bevindt zich hier)

Inmiddels zijn we net terug van vakantie. Hier het verslag van onze laatste week Sicilië.

Aan de Tyrreense zee in het noorden van Sicilië ligt het Parco Regionale dei Nebrodi, een groot natuurpark vol bomen, bergen en pittoreske dorpjes. Hier wonen ook wilde varkens, wilde paarden, gieren en andere roofvogels, dus voor ons een kans om iets anders te fotograferen dan straatkatten en vreemde insecten. Een wandeling naar de Roche del Crasto moest kans geven op gieren, dus wij op pad in de overigens nog steeds brandende zon. We hebben al 2 weken prachtig weer: zon en gemiddeld 25 graden! De prachtige tocht de berg op werd muzikaal omlijst door een constant klokkenspel: niet alleen de koeien dragen hier bellen, maar ook de schapen, geiten en zelfs de paarden! Er hingen zeer fotogenieke wolken in de vallei, en er waren gieren, alhoewel redelijk ver weg. Daarom besloten we nog om naar Alcari il Fusi te rijden, naar de Area del Grifone. Die uiteraard gesloten was, maar waar we konden parkeren een paar uur aan gier-spotten konden doen. Het zijn enorme lammergieren die keurig voor de rotsen langs vlogen.

Daarna was het tijd voor weer een vulkaan, en in dit geval de Etna: de grootste actieve Europese vulkaan. We hadden 4 dagen de beschikking over een sfeervol houten berghuisje hoog op de Etna zelf. In de avond was het redelijk koud op de berg, dus na de wandelingen was het haardvuurtje zeer welkom.

De Etna barst nog regelmatig uit; de laatste keer in mei van dit jaar. Geen kolkende lava hier momenteel, maar wel enorme verse kraters met vulkaanas en fumarolen. Je kunt hier alleen met een gids rondlopen, en wij werden in een groepje naar een krater geleid die in 2002 is ontstaan. Uiteraard kostte ons dat veel foto-pixels 🙂 De lucht op bijna 3 kilometer hoogte is erg ijl. Duizelingwekkend.

We hadden de smaak te pakken en besloten nog een berg (een grote pukkel op de Etna) op te klauteren naar de Monte Zoccolaro, waar we een uitzicht hadden op een enorme oude ingestorte krater (voorganger van de Etna) in de Valle Del Bove. Een ruimte zo groot als een stad, waar niks groeit en leeft. Alleen een enorme laag van lava, die nog regelmatig wordt aangevuld.

Ook een wandeling op de noordflank, rond de Monti Sartorius was prachtig. Daar groeit een berkensoort die alleen op de Etna voorkomt. De witte bast en de gele blaadjes contrasteerden mooi met de ondergrond van zwart puimsteen-grind.

Als laatste culturele uitstapje besloten we nog naar Piazza Armerina te rijden. Hier zijn de best bewaard gebleven Romeinse mozaïeken te zien in de Villa Romana del Casale. Het was zowaar open! Zo knap hoe gedetailleerd de voorstellingen zijn, gezien het feit dat de ‘pixels’ toch tamelijk groot zijn: ze bestaan uit steentjes van 5 x 5 mm. Er zijn voorstellingen van dieren, vissers, dansende mensen, jachttaferelen in Noord-Afrika, met olifanten en tijgers, en zelfs sportende dames in kleding die wij tegenwoordig een bikini zouden noemen. De boel is in de 12e eeuw bedolven tijdens een aardverschuiving, en daarom zijn ze zo bijzonder goed bewaard gebleven. Pas in de jaren 50 van de vorige eeuw zijn ze weer opgegraven.

Na 3 weken zon heeft de herfst ons toch nog ingehaald. Op de dag van vertrek hadden we veel regen. Het water kan niet echt makkelijk de grond in door al die gestolde lava, dus de afwatering bestond uit de zwaartekracht en de weg van de minste weerstand, wat dus de autoweg was. We reden dus door een soort rivier de Etna af op weg naar Catania. Het water stond erg hoog, en het spatte enkele meters hoog van de auto’s af. Onderweg onze boot nog even geparkeerd in Nicolosi voor het regenprogramma: het vulkanologisch museum. Hier kregen we een rondleiding in een soort van Engels over het ontstaan van de Etna, en konden we een film kijken over de grote uitbarsting van 2002. Interessant waren de monitoren waarop we life mee konden kijken met de vulkanologen die de Etna en de Stromboli in de gaten houden. En zo eindigen we de vakantie zoals we hem begonnen waren: met een ‘boottocht’ en een vulkaan.