Vlak voor we met de pont terug gaan naar Skye nog even snel een berichtje van de Outer Hebrides, de ring met eilandjes die helemaal in het westen in de zee drijven. Dichter bij Canada konden we niet komen…

De eerste twee dagen waren we op Lewis en Harris. Het lijkt alsof je een ander land binnen gaat. 80% Spreekt hier nog Gaelic, en de plaatsnamen staan in onuitspreekbare klanken op de borden. Het weer was er druilerig. Mist, motregen. Ondanks dat hebben we mooie dagen gehad, mede dankzij een gezellige B&B in een cottage, compleet met haardvuur en ‘Willow’ de leenhond. De eilanden liggen bezaaid met overblijfselen uit de ijzertijd en zelfs ouder. Er staat hier de op 1 na belangrijkste steencirkel, na Stonehenge. Callanish is door Koen uitgebreid gedocumenteerd, dus je zult er nog wel en fotootje van gaan zien. Helaas niet nu, want we hebben een pond te halen.

Gisteren zijn we naar het zuidelijke gedeelte van de eilanden gevaren. En naar goed Schots gebruik was het weer ineens ontzettend goed. De hele dag zonneschijn en mooie luchten. Het stikt hier van de kleine meertjes, zoveel dat je eigenlijk meer meer dan eiland hebt. Een paradijs voor ornitologen, en voor de vogels ook natuurlijk. We hebben zowaar een pierewiet, de lorrie en de tureluur gezien. Eriskay was een prachtig eiland, waar we gepicknickt hebben met uitzicht op zeehonden. Ze hebben hier ook verkeersborden met ‘otters crossing’ erop. Helaas hebben we geen otters gezien. Nu gaan we richting de enorme bergen in de buurt van Glencoe. Er is regen voorspeld…