Vier jaar geleden hebben mijn broer en ik mijn ouders een ballonvaart cadeau gedaan. Het leek hen beide een fantastisch avontuur. Mijn vader was op dat moment ziek, maar het was de bedoeling dat ze zouden gaan vliegen als hij zich weer wat beter zou voelen. Zover is het nooit gekomen. Mijn vader is 29 oktober 2000 gestorven aan de gevolgen van longkanker.
Vanochtend hebben mijn moeder, mijn broer en ik die ballonvaart alsnog gedaan. Emotionele herinneringen aan mijn vader wisselden met het fantastische gevoel om een paar honderd meter boven de aarde te zweven onder een grote zak met warme lucht.
Tilburg lag nog te slapen, terwijl de wind ons in anderhalf uur van Riel naar Helvoirt heeft laten vliegen. Mijn vader zou het fantastisch hebben gevonden.
 |
Laatste controle
 |
Tilburg slaapt
 |
West Point trotseert de mist
 |
Tilburgse Kermis – Hooggaatie
 |
Bosche weg van boven
 |
Vroege vogels in een kas
 |
Klaar voor de landing?
Lijkt me geweldig. Alleen: ik heb hoogtevrees. Of klopt het wat ze zeggen, dat je daar in een luchtballon geen last van hebt?
Ik weet niet of het klopt wat ze zeggen: ik heb geen hoogtevrees ;-). Maar zelfs de ballonvaarder gaf aan dat het zo was.
Ik kan uit ervaring zeggen dat je in een luchtballon geen hoogtevrees hebt. Dat heb je namelijk alleen als je (in)direct contact maakt met de grond. Voor de zekerheid heb ik me toch maar moed ingedronken met een paar pilsjes. Ik wilde het per se doen ondanks mijn hoogtevrees.
Wat een mooi verhaal Koen. Misschien heeft je vader wel stiekem een stukkie meegevaren en genoot hij van het feit dat jullie zo genoten.