“Tilburgers kiezen voor groene Heuvel” kopte Het Brabants Dagblad op 17 januari. Verantwoordelijk wethouder Jan Hamming is tevreden. Waarschijnlijk omdat het plan waar hij een voorkeur had, heeft gewonnen.

Ikzelf ben een stuk minder tevreden. Ik heb namelijk niet k

[[popup:kerst2006_750.jpg::Klik voor de hele kaart…:1:left]]
[[popup:kerst2006_750.jpg:Klik voor de hele kaart…:Klik voor de hele kaart…:1:left]]

En maak er iets moois van in 2007!

Zoals bijna elk jaar gebruik ik een vakantiefoto als basis voor de kerstkaart van Anke en mij. Dit jaar heb ik deze eekhoorn digitaal aangekleed. Kerstmuts en kerstbal gefotografeerd en d’r in gemonteerd. Photoshop blijft een leuk programma – als je het eenmaal onder de knie hebt…

Bij deze. Vanaf vanavond half 8 ben ik 37 herfsten oud.

De laatste bestemming van onze rondrit was Mount Rainier National Park. Hier hadden we een geweldige hut besproken, met open haard en een hot tub! Daar waren we zeer blij mee, want het weer was inmiddels erg slecht geworden. Veel regen (zelfs even sneeuw!) en, wat veel erger was, veel mist. Wat we vooral hebben gemist was een uitzicht op Mount Rainier. Het is goed dat we hem van een afstand (uit het vliegtuig) op de eerste dag al gezien hadden. (zie foto eerste bericht)

We zijn wel door het park gereden, en hebben zelfs wat korte wandelingen gemaakt. Ook hier bossen met enorme bomen en de mist zorgde voor een fantastisch effect. Nat worden is trouwens ook helemaal niet erg als je thuis kunt komen en in een grote bak met warm borrelend water kunt gaan zitten terwijl je naar de sterren staart of de regen op je gezicht voelt.

Op de laatste dag moesten we erg vroeg opstaan. Om half 10 werden we op het vliegveld verwacht en daarvoor moesten we nog onze auto inleveren. We hadden wat extra tijd genomen vanwege de verkeersdrukte bij Tacoma en Seattle, maar dat bleek mee te vallen. Eenmaal ingecheckt en een flesje met lensschoonmaakvloeistof armer (oops- by Koen) hadden we nog ruim de tijd om onze laatste dollars uit te geven. De vliegtuigen vertrokken zowaar op tijd en alles verliep goed, behalve mijn vooraf bestelde glutenvrije maaltijd. Deze keer stond er ‘diabetic’ op het menu (bij de heenreis was het ‘lactose-free’).

En zo zit je nog in een hot tub aan de andere kant van de wereld, en zo rij je in een ineens kleine auto door de regen en het drukke verkeer van Nederland.

Na ons laatste bericht zijn we niet naar North Cascades gegaan. Er waren daar zoveel bosbranden dat ze zelfs overwogen het dorpje waar we naar toe wilden gaan te evacueren. We zijn dus maar naar Mount St. Helens gereden. Deze vulkaan is in 1980 via een zijkant uitgebarsten en dat heeft een erg groot gebied verwoest. De berg is daardoor 600 meter minder hoog. Het was erg indrukwekkend om de ‘zijkrater’ in te kijken met de kale ‘blast zone’ ervoor. ’s Avonds was ‘Supervolcano’ op discovery; een gedramatiseerde documentaire over een mogelijke super-uitbarsting van Yellowstone die een nieuwe ijstijd zou kunnen veroorzaken. Helemaal in de sfeer!

Inmiddels zijn we in Olympic National Park. Het is hier een gematigd regenwoud, en dat is een zeer juiste naam. Het weer is matig met veel regen en er staan hier enorme bomen. We hebben een enorme ceder gezien van een meter of 5 doorsnee, maar ook de andere ‘gewone’ bomen zijn enorm. Overal hangt mos in allerlei soorten. Sommige bomen zijn volledig met mos en varens bedekt. Het regenwater druppelt overal vanaf. Erg sprookjesachtig.
De kust is ook bijzonder. Vanuit het regenwoud kom je ineens op een kiezelstrand, waar de Pacific tegenaan beukt en waar wat wit uitgeslagen enorme dode bomen gedrapeerd liggen. In Neah Bay nog naar een museum geweest over de plaatselijke indianenstam de Makah. Er zijn artefacten te zien die 500 jaar geleden door een modderstroom werden begraven. Dat was heel bijzonder omdat de indianen alleen maar een mondelinge geschiedenis kennen. Door de modder zijn dingen bewaard gebleven die anders allang vergaan zouden zijn omdat ze van natuurlijk materiaal gemaakt zijn.

Zojuist komen we van Hurricane Ridge (leuke namen hier overal) waar we in anderhalf uur tijd 21 blacktail-herten hebben gezien, waarvan drie bijzonder dichtbij. (Bijna op schoot…) De zon schijnt zowaar weer!

Dit wordt waarschijnlijk ons laatste bericht vanuit Amerika. We zijn nu op weg naar onze ‘cosy mountain cabin’ bij Mount Rainier. Daar hebben we nog een dag of 2 en dan vliegt ons vliegtuig ons weer naar huis.

[update]
En zowaar (als toetje) nog wat foto’s – met dank aan de openbare bibliotheek in Port Angeles

Deze geiser spuit maar twee keer per dag.

Een flinke zwarte beer.

Een japanse foto – voor Mt St. Helens

Big Cedar Tree

Pacific Ocean – Rialto Beach